Stanisław Balbus

Urodził się w Sieradzu w maju 1942 r. Literaturoznawca, eseista, tłumacz, krytyk literatury. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Profesor zwyczajny, kierownik Katedry Teorii Literatury w Instytucie Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był członkiem kilku towarzystw naukowych i stowarzyszeń twórczych, w tym PEN Clubu. Debiutował w 1966 r. w „Ruchu Literackim”. Publikował m.in. w „Miesięczniku Literackim”, „Nowych Książkach”, „Poezji”, „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym”, „Życiu Literackim”, „Arce”, „bruLionie”, „NaGłosie” i „Dekadzie Literackiej”. Artykuły naukowe zamieszczał w „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach”, „Tekstach Drugich” i „Ruchu Literackim”. Przekładał prace naukowe z języka rosyjskiego. Jego teksty były tłumaczone m.in. na języki: francuski, rosyjski, ukraiński, serbski i węgierski.

Jest autorem około 180 publikacji (w tym krytycznoliterackich i popularyzatorskich), 6 książek w tym: „Poezja w czasie marnym. O metafizyce i historiozofii poezji Tadeusza Nowaka” (1992); „Świat ze wszystkich stron świata. O Wisławie Szymborskiej” (1996).  Profesor Balbus ma na koncie także publikacje w edycjach zbiorowych: eseje (zwłaszcza o poezji XX wieku ) oraz rozprawy naukowe (zwłaszcza z zakresu teorii języka artystycznego).

Zmarł w Krakowie w marcu 2023 r.