Zagospodarowanie przestrzenne

Uwarunkowania prawne w zakresie kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej na poziomie lokalnym określa ustawa z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U z 2023 r. poz. 977 z późn. zm.). 

W myśl tej ustawy, opracowaniem planistycznym określającym politykę przestrzenną na poziomie gminy są docelowo:

1. Plan ogólny gminy.
2. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Takie zapisy wprowadziła Ustawa z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. poz.1688), która znowelizowała obowiązujące w tym zakresie przepisy i wprowadziła m.in. obowiązek sporządzenia planu ogólnego dla obszaru gmin. 

Plan ogólny to nowy dokument planistyczny uchwalany dla całego obszaru gminy będący aktem prawa miejscowego. Plany ogólne gmin mają zastąpić Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, które z mocy ustawy przestaną obowiązywać z dniem 1 stycznia 2026 r. Plan ogólny będzie wyznaczać ramy rozwoju gmin. Ustalenia w nim zawarte będą wiążące przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz będą stanowiły podstawę prawną decyzji o warunkach zabudowy.

Plan ogólny gminy obejmuje obszar gminy z wyłączeniem terenów zamkniętych innych niż ustalane przez ministra właściwego do spraw transportu.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej planem miejscowym, jest aktem prawa miejscowego. Plan miejscowy to dokument, w którym ustala się przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określa się sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu. Plan miejscowy swoimi granicami może obejmować część obszaru gminy. 

Dotychczas uchwalone plany miejscowe zachowują moc również po wejściu w życie planu ogólnego.