Został wzniesiony ok. połowy XIII wieku i był to pierwszy kościół dedykowany temu świętemu. Do jego budowy użyto cegły.
Świątynia jest budowlą jednonawową, z prezbiterium nieco węższym niż nawa. Zgodnie z zasadą dominikanów nie ma wieży, tylko sygnaturkę. Wejście prowadziło niegdyś przez portal od strony rynku. Zasługuje on na szczególną uwagę, ponieważ jest jednym z nielicznych portali wczesnogotyckich w Polsce. Zespół klasztorny był miejscem licznych wydarzeń. We wrześniu 1331 r. został ograbiony i spustoszony przez Krzyżaków. W 1383 r. miał tu miejsce jeden ze zjazdów szlachty, która wybrała na króla Polski Jadwigę córkę Ludwika Węgierskiego.
Wśród pięknego wyposażenia na uwagę zasługuje barokowy ołtarz główny z 1718 r., a w nim obraz Matki Boskiej Różańcowej z początku XVIII w. i Chrystusa Króla namalowany przez siostrę M.N. Hekker w 1939 r. Na bramkach rzeźby św. Andrzeja i św. Heleny. Do ołtarza głównego od strony chóru przylega rzeźbiony w drewnie ołtarz z 1731-1734 r. fundacji starosty Jana Morsztyna z obrazem św. Jana Kantego. Obok stalle z XVIII w. Po lewej stronie ołtarz św. Dominika z XVII w. Po prawej stronie ołtarz św. Jacka z XVIII wiecznymi obrazami i rzeźbami.
Pozostałe trzy ołtarze są zróżnicowane stylowo, z różnych fundacji, głównie z XVI-XVII w. Od 1922 r. zespół klasztorny użytkowany jest przez ss. Urszulanki (szare) Serca Jezusa Konającego.
Galeria zdjęć
