Przy mogile powstańczej na cmentarzu parafialnym w Sieradzu uczczono 161. rocznicę wybuchu powstania styczniowego. W uroczystości udział wziął m.in. Paweł Osiewała, prezydent Sieradza, radni miejscy, harcerze, młodzież oraz wojsko

- Powstanie Styczniowe, wybuchając 22 stycznia 1863 roku, stanowiło heroiczną odpowiedź naszych przodków na nieprawości zaborców i pragnienie odzyskania niepodległości, która została nam odebrana. Pomimo tragicznego końca tego zrywu, jego znaczenie dla kształtowania polskiej tożsamości i ducha walki jest niepodważalne - mówił Paweł Osiewała.

Uroczystości, które odbywają się na "starym cmentarzu" w Sieradzu są od lat organizowane przez Hufiec Sieradz im. Sieradzkich Zakładników. Harcerzy nie zabrakło także i w tym roku.

Oprócz władz miejskich przy powstańczej mogile spotkali się także radni miejscy, przedstawiciele wojska, młodzież oraz władze Gminy Sieradz. Obecny był również Piotr Polak, poseł Ziemi Sieradzkiej.

Powstanie styczniowe w Sieradzu

Po utworzeniu Tymczasowego Rządu Narodowego, w Sieradzu funkcjonowały jego tajne, terenowe struktury. Pierwszym naczelnikiem rządu w mieście został Antoni Kamiński, a po nim funkcję tę objął ks. Franciszek Dębicki. Natomiast pierwszym naczelnikiem wojskowym w Sieradzu był ks. wikary Józef Jaśkiewicz.
Struktury powstańcze nie organizowały się jednak dynamicznie. W całym mieście w aktywną konspirację zaangażowało się zapewne nie więcej niż kilkanaście osób.

17 stycznia 1863 r. do Sieradza z Warszawy przybył Józef Oksiński, by stworzyć oddział zbrojny. Tak Oksiński pisze o tej chwili:  "organizacja zaś miejska oparta na przechwałkach i optymistycznych przypuszczeniach, jest zaledwie w związku".

Trzeba jednak przyznać, że w samym Sieradzu wszelka działalność konspiracyjna była bardzo utrudniona przez fakt, że w mieście znajdował się silny garnizon rosyjski (dwa bataliony piechoty, dwie sotnie kozackie i baterie 4. Brygady Artylerii). Po wybuchu powstania Sieradz stał się miastem zamkniętym.
W pierwszych dniach insurekcji, członkowie sieradzkich struktur niepodległościowych podjęli wprawdzie próbę zajęcia magazynu broni, ale zakończyła się ona fiaskiem.

Do oddziału Oksińskiego wstąpiło ok. 80 sieradzan. Mieszkańcy miasta znaleźli się także w innych oddziałach powstańczych. Trudno oszacować dokładną ich liczbę mieszkańców Sieradza, kale bezpośrednio w walkach uczestniczyło ich około stu.

Po zakończeniu powstania Sieradz stał się miejscem wykonywania wyroków śmierci na schwytanych powstańcach. W Sieradzu wykonano ich co najmniej sześć, a straceni powstańcy spoczywają w mogile na cmentarzu parafialnym.

Poparcie duchowieństwa dla powstania przyniosło też represje dla księży (ks. F.Dębicki osadzony został w Cytadeli Warszawskiej) i przede wszystkim dla klasztorów. W 1864 . ukazał sięnadzwyczajny ukaz carski o kasacji większości klasztorów w Królestwie Polskim. Konsekwencją była likwidacja klasztoru dominikańskiego w Sieradzu.